اختلال پردازش حسی (SPD) که به آن یکپارچگی حسی نیز گفته می‌شود، شرایطی است که بر نحوه دریافت و پردازش اطلاعات حسی توسط مغز تأثیر می‌گذارد.

اختلال پردازش حسی (SPD) که به آن یکپارچگی حسی نیز گفته می‌شود، شرایطی است که بر نحوه دریافت و پردازش اطلاعات حسی توسط مغز تأثیر می‌گذارد. ما از طریق حواسمان اطلاعات حسی را از دنیای اطرافمان دریافت می‌کنیم. این اطلاعات شامل چیزهایی است که می‌بینیم، می‌شنویم، بو می‌کنیم، می‌چشیم و لمس می‌کنیم. مغز ما این اطلاعات را سازماندهی و تفسیر می‌کند تا به ما کمک کند تا درک کنیم که چه چیزی در اطرافمان می‌گذرد و چگونه به آن واکنش نشان دهیم.

در افراد مبتلا به SPD، مغز به طور صحیح اطلاعات حسی را پردازش نمی‌کند. این می‌تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات شود، از جمله:

• حساسیت بیش از حد به محرک‌ها: افراد مبتلا به این مشکل ممکن است به صداها، نورها، لمس‌ها، بوها یا مزه‌ها به طور غیرمعمولی حساس باشند. به عنوان مثال، ممکن است از صدای بلند مضطرب شوند، یا از پوشیدن لباس‌های خاص احساس ناراحتی کنند.
• حساسیت کم به محرک‌ها: افراد مبتلا به این مشکل ممکن است به محرک‌هایی که افراد دیگر به طور عادی احساس می‌کنند، توجه نکنند. به عنوان مثال، ممکن است متوجه نشوند که کسی آنها را صدا می‌زند یا اینکه چیزی روی صورتشان است.
• مشکل در سازماندهی اطلاعات حسی: افراد مبتلا به این مشکل ممکن است در درک و تفسیر اطلاعات حسی که دریافت می‌کنند، مشکل داشته باشند. این می‌تواند منجر به مشکلاتی در تعادل، هماهنگی و یادگیری شود.

اختلال پردازش حسی می‌تواند در اثر عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، زایمان زودرس و عفونت‌های دوران کودکی ایجاد شود. این اختلال معمولاً با کاردرمانی درمان می‌شود که به افراد مبتلا به SPD کمک می‌کند تا یاد بگیرند چگونه اطلاعات حسی را به طور مؤثرتری پردازش کنند.

درمان اختلال پردازش حسی ـ اوتیسم

اختلال پردازش حسی (SPD) با رویکردهای مختلفی درمان می شود که بسته به شدت و نیازهای فردی هر شخص متفاوت است.

رایج ترین روش درمانی کاردرمانی است. کاردرمانگران با افراد مبتلا به SPD برای ایجاد برنامه های درمانی فردی کار می کنند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فعالیت های ادغام حسی: این فعالیت ها به منظور کمک به مغز در پردازش اطلاعات حسی به روشی منظم و کارآمد طراحی شده اند. این فعالیت ها می توانند شامل تاب خوردن، پریدن روی تشک یا بازی با خمیر باشند.

کنترل محیط: این شامل ایجاد تغییراتی در محیط برای کاهش تحریک بیش از حد حسی است. به عنوان مثال، ممکن است لازم باشد نورها را کم کنید، صدا را کم کنید یا بافتی را که فرد به آن حساس است از بین ببرید.

آموزش مهارت های مقابله ای: به افراد مبتلا به SPD می توان مهارت هایی برای مقابله با حواس بیش از حد یا کم تحریک یاد داد. این ممکن است شامل تکنیک های آرامش بخش یا استراتژی های اجتناب از محرک های طاقت فرسا باشد.

در برخی موارد، دارو ممکن است برای کمک به مدیریت علائم SPD تجویز شود. این امر به ویژه در مواردی که اختلال پردازش حسی باعث مشکلات رفتاری یا اضطرابی قابل توجهی می شود، صادق است.

برخی از درمان های جایگزین نیز ممکن است برای برخی از افراد مفید باشد، مانند طب سوزنی، ماساژ و یوگا. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین اثربخشی این درمان ها مورد نیاز است.

مهم است که به یاد داشته باشید که SPD یک بیماری نیست و درمانی برای آن وجود ندارد. با این حال، با اقدامات مناسب، اکثر افراد مبتلا به SPD می توانند یاد بگیرند که با حواس خود به روشی مؤثر مدیریت کرده و زندگی کاملی داشته باشند.

متاسفانه، در حال حاضر هیچ راه قطعی برای پیشگیری از اختلال پردازش حسی (SPD) وجود ندارد. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می توان برای کاهش خطر ابتلا به آن یا کم کردن علائم در صورت ابتلا به آن انجام داد.

در دوران بارداری و نوزادی:

مراقبت های دوران بارداری سالم: از مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر در دوران بارداری خودداری کنید. این مواد می توانند بر رشد مغز جنین و افزایش خطر ابتلا به SPD تأثیر بگذارند.

زایمان سالم: تا حد امکان از زایمان طبیعی و بدون مداخله خودداری کنید. مداخلات زایمانی مانند سزارین و استفاده از فورسپس یا وکیوم می تواند خطر ابتلا به SPD را افزایش دهد.

شیردهی: اگر می توانید، تا 6 ماه یا بیشتر به کودک خود شیر بدهید. شیر مادر حاوی مواد مغذی مهمی است که می تواند به رشد مغز کودک کمک کند.

حمل و تماس پوست به پوست: با کودک خود زیاد تماس پوست به پوست داشته باشید. این کار می تواند به تنظیم سیستم عصبی آنها و کمک به پردازش حسی آنها کمک کند.

محیط حسی آرام: برای کودک خود محیطی آرام و بدون تحریک بیش از حد فراهم کنید. از صداهای بلند، نورهای روشن و بوهای قوی خودداری کنید.

در دوران کودکی:

بازی حسی: با کودک خود بازی های حسی انجام دهید که به تحریک و توسعه حواس آنها کمک کند. این می تواند شامل بازی هایی با بافت های مختلف، صداها، چراغ ها و حرکت باشد.

محیط حمایتی: محیطی حمایتی و درک کننده برای کودک خود فراهم کنید. با صبر و حوصله باشید و به آنها کمک کنید تا احساسات خود را در مورد تجربیات حسی تنظیم کنند.

نظارت بر رشد: رشد و توسعه کودک خود را به طور منظم رصد کنید و در صورت مشاهده هرگونه نگرانی با پزشک یا متخصص اطفال صحبت کنید.

مهم است به خاطر داشته باشید که هر کودکی متفاوت است و ممکن است به محرک های حسی به روش های مختلفی پاسخ دهد. بهترین راه برای کمک به کودک خود این است که به نیازهای فردی او توجه کنید و با یک متخصص واجد شرایط مانند کاردرمانگر یا متخصص اطفال همکاری کنید.

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص SPD وجود ندارد. با این حال، متخصصان مختلفی مانند روانشناسان، کاردرمانگران و متخصصان اعصاب می توانند از طریق ارزیابی های مختلف از جمله:

مصاحبه: این شامل پرسیدن سوالاتی در مورد سابقه رشدی، علائم و رفتارهای کودک است.

مشاهده: متخصص کودک را در حین بازی یا انجام فعالیت های دیگر مشاهده می کند تا ببیند چگونه به اطلاعات حسی پاسخ می دهد.

آزمایشات استاندارد: اینها می توانند شامل ارزیابی هایی برای اندازه گیری توانایی کودک در پردازش اطلاعات حسی از حواس مختلف مانند بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و چشایی باشد.

در برخی موارد، ممکن است از آزمایش های تصویربرداری مانند MRI یا EEG برای بررسی وجود هرگونه ناهنجاری در مغز که ممکن است با SPD مرتبط باشد استفاده شود.

اگر نگران هستید که فرزندتان ممکن است به SPD مبتلا باشد، مهم است که با پزشک یا متخصص دیگری که در تشخیص و درمان اختلالات رشدی تخصص دارد صحبت کنید. تشخیص زودهنگام و مداخله می تواند به بهبود کیفیت زندگی کودک کمک کند.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی عصبی است که بر نحوه تعامل، برقراری ارتباط و رفتار افراد تأثیر می گذارد. علائم ASD معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می شود و می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

افراد مبتلا به ASD طیف وسیعی از نقاط قوت و چالش ها را دارند. برخی از افراد مبتلا به ASD ممکن است در یادگیری و حفظ اطلاعات مشکل داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در مهارت های زبانی یا ریاضی استعداد داشته باشند. برخی از افراد مبتلا به ASD ممکن است برای برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد روابط مشکل داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در تعاملات اجتماعی بسیار راحت باشند.

هیچ علتی برای ASD وجود ندارد، اما عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند. هیچ درمان واحدی برای ASD وجود ندارد، اما مداخلات زودهنگام و مبتنی بر شواهد می تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به ASD کمک کند.

در اینجا برخی از علائم رایج ASD ذکر شده است:

مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطات: این می تواند شامل مشکل در برقراری تماس چشمی، دنبال کردن مکالمات، درک احساسات دیگران و ابراز احساسات خود باشد.

رفتارهای تکراری و علایق محدود: این ممکن است شامل حرکات تکراری (مانند بال زدن دست) ، اصرار بر پیروی از روال خاص و علاقه شدید به یک یا دو موضوع باشد.

مشکلات حسی: افراد مبتلا به ASD ممکن است به نور، صدا یا لمس بیش از حد یا کم حساس باشند.

مشکلات یادگیری: افراد مبتلا به ASD ممکن است در یادگیری و حفظ اطلاعات، حل مشکلات و برنامه ریزی و سازماندهی مشکل داشته باشند.

مهم است به یاد داشته باشید که هر فرد مبتلا به ASD منحصر به فرد است و مجموعه علائم خاص خود را دارد. اگر نگران هستید که فرزندتان ممکن است به ASD مبتلا باشد، مهم است که با پزشک یا متخصص دیگری که در تشخیص و درمان اختلالات رشدی تخصص دارد صحبت کنید. تشخیص زودهنگام و مداخله می تواند به بهبود کیفیت زندگی کودک کمک کند.

دلایل اختلال پردازش حسی (SPD) به طور کامل شناخته شده نیست، اما تحقیقات نشان می دهد که احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در آن نقش دارند.

عوامل ژنتیکی:

سابقه خانوادگی SPD

جهش در ژن هایی که بر رشد و عملکرد مغز تأثیر می گذارند

عوامل محیطی:

تولد زودرس یا کم وزنی هنگام تولد

قرار گرفتن در معرض سموم یا عفونت ها در دوران بارداری یا اوایل کودکی

آسیب مغزی

شرایط عصبی مانند اختلال طیف اوتیسم، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلال اضطرابی

مهم است به خاطر داشته باشید که داشتن یکی از این عوامل خطر به این معنی نیست که کودک به طور قطع به SPD مبتلا خواهد شد. با این حال، این عوامل می توانند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهند.

در حال حاضر هیچ راهی برای پیشگیری از SPD وجود ندارد. با این حال، مداخله زودهنگام می تواند به بهبود کیفیت زندگی کودکان مبتلا به این اختلال کمک کند.

اگر نگران هستید که فرزندتان ممکن است به SPD مبتلا باشد، مهم است که با پزشک یا متخصص دیگری که در تشخیص و درمان اختلالات رشدی تخصص دارد صحبت کنید.

یکپارچگی حسی فرآیندی است که مغز اطلاعات حسی را از بدن و محیط اطراف دریافت، سازماندهی و تفسیر می کند. این امر به ما امکان می دهد تا با دنیای اطراف خود حرکت کنیم، یاد بگیریم و تعامل داشته باشیم.

امیددواریم اطلاعات کافی را در این زمینه به شما انتقال داده باشیم.

مطالب مربوط:

اختلال وسواس فکری و عملی

بازی کودکانه برای تقویت دقت و توجه شنیداری

اضطراب چیست؟

روش های درمان بیش فعالی بدون دارو

روش های درمان اختلال یادگیری| بهترین مرکز مشاوره بالینی

وسواس فکری چیست؟